Tuesday, March 3, 2015

ORANG MUDA DAN BERJEMAAH


 
Piccredit: youtube

KELUARGA MUDA
&
AKTIVITI
SURAU

BARU-BARU ini saya berbual panjang dengan seorang haji yang sudah berusia setengah abad. Haji Naufal menjaga kaunter restoran anaknya pada sebelah pagi. Masuk sahaja waktu zohor, beliau menjadi imam di surau sebuah kawasan perumahannya yang baharu di Shah Alam. Selepas Asar, beliau menjadi guru al-Quran sebelum mengimamkan solat mulai waktu Maghrib. Ada ketikanya beliau memberi tazkirah.

Sebagai orang yang banyak menghabiskan masanya di surau, Haji Naufal sentiasa mengambil bahagian di dalam aktiviti-aktivitinya termasuk majlis ceramah, perayaan agama seperti Maulidur Rasul, karnival buku, kursus kepimpinan atau kursus jenazah serta kenduri kendara kariahnya. Sebagai anggota jawatankuasa surau, beliau adalah bendaharinya. Bagaimana pun, Haji Naufal menyuarakan keluhannya kerana sambutan anggota kariahnya tidak memberangsangkan.
Katanya, tidak ramai daripada kalangan mereka yang hadir dalam setiap aktiviti yang dianjurkan oleh jawatankuasa suraunya. Jika ada yang hadir ke majlis khatam al-Quran, mereka tidak datang pula untuk mendengar ceramah Israk Mikraj. Jika ada yang terlibat dalam projek gotong-royong, mereka tidak mengikuti pula kursus tajwid. Ini menjadikan kehadiran pada setiap aktivitinya tidak ramai iaitu kurang 10 orang untuk satu-satu aktiviti. Ini menyebabkan aktiviti di surau kurang meriah.

Saya faham dengan apa yang dihadapi oleh Haji Naufal dan memberi pandangan bahawa memang begitulah keadaan di kawasan perumahan yang baharu. Lazimnya mereka yang mendiaminya adalah terdiri daripada ibubapa muda. Mereka masih belum stabil daripada segi kerjaya, punyai anak-anak kecil yang belum boleh menjaga diri masing-masing. Mereka perlu diuruskan seperti menghantar ke rumah pengasuh, tuisyen dan aktiviti-aktiviti lain. Oleh kerana itu, golongan ibubapa muda ini hanya dapat mengikuti aktiviti di surau jika ada kelapangan.
Orang muda, cara pemikiran mereka pun moden. Ramai daripada mereka yang terdiri daripada anggota profesional. Jemputan ke sesebuah aktiviti surau pun tidak praktikal melalui kunjungan dari rumah ke rumah. Cukup sahaja dengan SMS kerana jika hendak berkunjung, mereka belum tentu ada di rumah menjelang maghrib. Mungkin sekali mereka masih bergelut dengan trafik jem di jalanraya.

Malah, jika hendak mengajak berjemaah pun perlu melalui WhatsApp kerana mereka adalah golongan yang tidak lekang dengan telefon pintar. Kadangkala, suara azan daripada surau mungkin tidak kedengaran kerana laungannya sudah dihalang oleh tembok-tembok bangunan. Sebaliknya, bunyi getaran telefon lebih mudah menyedarkan mereka bahawa waktu solat dah tiba.

Ini berbeza jika kawasan perumahan yang sudah lama didiami. Keluarga yang tinggal sudah besar daripada segi jumlah ahli keluarga. Selain daripada suami isteri ~ datuk, nenek, anak menantu dan cucu pun tinggal sebumbung ~ extended family. Ahli keluarga asal biasanya sudah bersara. Golongan ini mempunyai banyak masa terluang untuk melibatkan diri di dalam pelbagai aktiviti di surau.
Kawasan-kawasan perumahan yang lama lazimnya dihuni oleh mereka yang asalnya lahir di kampung. Budaya kehidupan desa hidup subur di kawasan-kawasan perumahan lama di kota. Konsep berjiran yang baik seperti berkenduri, berziarah dan bergotong-royong menjadi amalan. Aura kekampungan lebih terasa di kawasan sebegini.

Betapa pun, semakin sehari ke sehari, keadaan semakin berubah. Konsep sukarela dalam konteks dahulu di mana kita boleh melakukan amal kebajikan bersama-sama secara beramai-ramai semakin sukar dipraktikkan. Semakin ramai yang tidak semestinya tinggal sebumbung pada setiap hari. Ramai yang menjadi pasangan weekend husband and wife iaitu suami isteri pada hujung minggu kerana si suami atau isteri bertugas di luar daerah.

Justeru itu, mereka sukar terlibat dalam aktiviti surau. Jika mahu mereka hadir, notis di papan kenyataan di surau belum tentu praktikal kerana mereka tidak sempat ke surau pada setiap hari. Mesej melalui sistem pesanan ringkas mahupun WhatsApp jauh lebih berkesan dalam menyampaikan sesebuah hebahan. Oleh kerana mesej dihantar ke telefon, masing-masing pasti menerimanya. Malah, jika tidak dapat hadir ke majlis pada minggu ini, pada minggu yang lain, pastinya mereka akan mencari masa untuk datang.
Cuma apa yang menarik bagi golongan keluarga muda ialah, oleh kerana mereka tidak punyai masa dan tenaga untuk disumbangkan, mereka menggalang-ganti atau compensate ketidakhadiran mereka dengan berlumba-lumba membuat sumbangan material. Bil api, bil air, sejadah, karpet, sistem siaraya, lampu dan paip malah sumbangan al-Quran mudah mereka taja. Jika mahu mereka aktif di surau, tunggulah apabila mereka kesemua semakin berusia. Mereka semua akan menjadi generasi tua dan kawasan perumahan yang baharu menjadi kawasan perumahan lama.

Berjemaah di surau semata-mata apabila sudah berusia bukan sesuatu yang baik. Tetapi inilah realitinya. Mudah-mudahan orang muda yang tidak sempat ke surau di kawasan perumahan mereka sebenarnya berjemaah di surau pejabatnya atau berjemaah di mana-mana R & R dalam perjalanan pulang dari tempat kerja.

Insya-ALLAH, artikel ini akan terbit di akhbar Sinar Harian esok, 4.3.2015

2 comments:

  1. Bhai Eyman Hykal...

    Gua stuju... memang itulah senario semasa la nih... kekadang tue nak dapat satu saf penuh pun payah.... memang payah... tapi bab sumbangan, infaq dan derma.... memang salut lar.... laju diorang nih....

    InsyaAllah...

    ReplyDelete
  2. Betul pendapat saudara tu. Mudah2an ALLAH swt menguatkan hati-hati kita untuk kuat solat berjemaah.

    ReplyDelete